15 Jul, 2014
Gedichten
624 Bezoekers
Zoveel verdriet
O, wat een verdriet, hoop dat een ander het niet ziet.
Ik heb verdriet
Zie de zin van het leven even niet
Ik moet steeds huilen
Wil me het liefst ergens verschuilen
Voel me zo alleen
Waar moet ik heen
Mijn tranen raken maar niet op
Mijn leven staat op zijn kop
Al vele jaren
Moest ik, tot nu, mijn tranen sparen
Een gebeurtenis en het is raak
Huilen, de laatste tijd weer vaak
Verdriet, om het verdriet van je kind
Verdriet, omdat een ander het leven moeilijk vindt
Verdriet om wat je hoort en ziet
Soms, snap ik mezelf even niet
Je kunt de wereld niet op je schouders nemen
Het verdriet van een ander willen claimen
Je wilt zo graag iets doen, er zijn
Het wegnemen van de tranen, de pijn
Nu zit ik te huilen in een hoekje
Zielig met mijn papieren zakdoekje
Terwijl het een ander aangaat
Kom op zeg, dat is toch niet waar je voor staat
Wees een held, wees een steun
Wees eens even geen miskleun
Droog je tranen, wees een sterk
Raap jezelf bijeen en doe je werk
Want je bent nodig, je moet er zijn
Later is er tijd, voor je eigen pijn!
Bron: http://artikelsite.info/Varia/Gedichten/4092-Zoveel-verdriet.html
Reactie