Het zal je vader maar zijn

Scheiden doet lijden, maar onze scheiding was echt een lijdensweg voor de kinderen, ondanks hun volwassen leeftijd. Drie van de vier kinderen woonden nog thuis, maar ondanks dat, had ik nu toch echt de knoop doorgehakt, het ging niet langer zo, ik kon nu een woning krijgen, dus ik vertrok. Met mij gingen 2 kinderen mee, de beide dochters, een zoon bleef bij zijn vader achter. Waarom? Om op hem te passen, mijn man had een alcoholprobleem, een groot alcoholprobleem en de kinderen hadden het idee dat ze voor hem moesten zorgen. Hij misbruikte dat ook heel erg goed, deed alles om mij in een verkeerd daglicht te stellen en kreeg zijn zin in alles wat hij wilde. 

Toen ik dan ook verder ging met mijn leven en een nieuwe vriend kreeg, wist hij er een drama van te maken, wat de rest van mijn leven heeft veranderd. Hij zorgde ervoor dat de kinderen weg gingen bij mij en weer bij hem gingen wonen. Maar de oudste dochter had het al snel door, die kwam later toch weer bij mij wonen, maar de anderen bleven bij hem. 

Het heeft die kinderen heel veel geld gekost, want hij kwam altijd geld tekort, had weer eens een vriendin, die geld nodig had, of hij had een vriendin uit de Oekraïne, waar hij naar toe wilde. De kinderen betaalden alles voor hem, onder het mom van een lening, maar ze zagen nooit wat terug van het geld. 

Toen hij besloot dat de vriendin met haar kinderen bij hem konden komen wonen, hebben de kinderen zelfs geholpen met het inrichten van de kamers, er hun geld ingestoken, maar toen na een paar maanden bleek dat het toch niets werd, kregen ze alles mee en onze kinderen hadden alleen maar in moeten leveren.

Ik bemoeide me er niet mee, mijn jongste dochter kwam ook weer bij me wonen. Zij studeerde nog en haar vader moest van de studiefinanciering bijdragen aan haar studie, maar hij deed het gewoonweg niet! Ik had er grote problemen van kunnen maken, maar besloot dit niet te doen, want de kinderen zouden het niet leuk vinden, wanneer hun moeder een proces tegen hun vader aan zou gaan.

Maar na een tijdje kreeg hij weer een vriendin en het leek aardig goed te gaan tussen die twee. Maar zijn kinderen liet hij in de steek. Nee, 5 minuten was teveel om even bij zijn kind langs te gaan, dus hij gooide het wel in de brievenbus en ja, altijd kwamen ze geld tekort en wisten ze de kinderen wel weer te vinden om geld van ze te kunnen lenen.

Maar nu was er een probleem met zijn zoon, Hij belande in het ziekenhuis en daar kwamen we elkaar tegen. Hij gaf mij de schuld van de situatie rondom zijn zoon, ik liep weg, wilde er niet eens met hem over praten. Zijn zoon leed aan dezelfde verslaving als hij en dat zou mijn schuld zijn?

Steeds meer duwt hij de kinderen weg, zegt bezoekjes af en vernederd zijn kleinkinderen. Het lijkt mijn vader wel, die deed het gelukkig alleen bij mij, wat de kinderen aangaat, maar hij doet het ook bij mijn kinderen, nu doet hun eigen vader zelfs zo....bah!

Bron: http://artikelsite.info/Samenleving/Sociaal/563-Het-zal-je-vader-maar-zijn.html