Ziekte van Crohn Column: wachten op de uitslag
by Merel58
20 Sep, 2015 Ziekten 601 Bezoekers
Ziekte van Crohn Column: wachten op de uitslag
Het duurt lang, zeker, altijd duurt het wachten lang, maar deze keer lijkt het allemaal nog langer te duren dan anders. Ik wil graag weten wat de uitslag is en of er nu wel of geen stoma komt. Ik durf niet eens te kijken naar wat een stoma met zich meebrengt aan verzorging enz. Ik ben nog steeds niet zeker of de uitslag nu wel definitief zal zijn.
En toch hoop ik dat het nu snel afgelopen is. De onzekerheid is groot en de pijn alsmaar schrijnender. Heel soms, dan hoop ik dat ik niet meer wakker word. Ik teveel aan morfine en slaaptabletten heb gehad, dat ik inslaap, zonder weer met de pijn te moeten leven. Maar ik wordt steeds weer wakker en de pijn is heftig en de wc maakt overuren.
's Avonds lig ik meestal al voor achten op bed. Vermoeid en uitgeblust. Ik lig nog even tv te kijken en dan neem ik weer een handvol pillen om maar weer te kunnen slapen. Ondanks de vermoeidheid slaap ik slecht. De pijn en de toiletbezoekjes houden me wakker. Mijn anus staat op springen, het is alsof een scherp mes zich er constant in ronddraait. Af en toe komt er een golf bloed mee. Het lijkt alsof daarmee de taart in het toilet wordt afgemaakt. Ik moet voorzichtig lopen en oppassen dat niet alles onder het bloed komt. Na een uur is het bloeden wel gestopt. Mijn MDL arts heeft me gezegd, dat het geen kwaad kan, alleen als er een beetje bloed bijkomt, dan wordt het zorgelijk, dus ik hoef me geen zorgen te maken.
Ik kan er echter ook niet om lachen. Ik ben natuurlijk niet altijd in een pessimistische stemming, want dan kun je jezelf wel opbergen, nee, ik probeer ook nog eens de vrolijke dame uit te hangen. Intussen hou ik mezelf en anderen voor de gek. Het lijkt allemaal aardig mee te vallen, voor de buitenstaanders. Toch zoek ik af en toe een hoekje op, even een beetje medelijden met mezelf hebben, het moet ook even kunnen en dan, vervolgens, stort ik me weer op de maaltijd die bereidt moet worden, of op mijn kleinkind, die ik toch zo graag gelukkig en blij zie. Het zweet gutst me van mijn hoofd en soms ben ik drijfnat van het zweet, maar toch ben ik niet van plan om de laatste leuke dingen in mijn leven op te geven.
Het wachten duurt in elk geval nog anderhalve week. Ik moet die tijd doorkomen en die kom ik ook door, al zal ik het op mijn knieën moeten doen!
Reactie